نگرش و میزان ارتکاب دانش‌آموزان به تقلب و پیش‌بینی‌پذیری نگرش دانش‌آموزان به تقلب بر اساس برنامه درسی اجرا شده

هدف مطالعه، بررسی نگرش و میزان ارتکاب دانش­آموزان به تقلب و نقش مؤلفه­های برنامه درسی اجرا شده در آن بود. روش پژوهش، همبستگی و جامعه پژوهش، دانش‌آموزان دختر دبیرستانی شهرستان مه‌ولات (خراسان رضوی) در سال 1392 بود. نمونه برابر با 153 نفر و شیوه انتخاب تصادفی خوشه‌ای بود. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه‌های محقق­ساخته نگرش به تقلب، محیط­ آموزشی راف و همکاران (1997) و ارزشیابی ادراک شده الخروصی (2009) بود. پایایی و روایی ابزارها از میزان مطلوبی برای استفاده برخوردار بود. نتایج نشان داد که (9/3) درصد دانش­آموزان اصلاً مرتکب تقلب نشده و (9/35) درصد تقلب همیشگی داشته‌اند. میان نمره نگرش به تقلب و ارتکاب به آن 88/0 همبستگی و میان ادراک مثبت فراگیران از مؤلفه‌های تدریس، معلم، فضای­ یادگیری، خودکارآمدی تحصیلی و ارزشیابی تبحری با نگرش به تقلب همبستگی منفی وجود دارد. نتایج رگرسیون هم‌زمان نشان داد که متغیرهای پیش­بین می‌توانند به‌صورت ترکیبی 86 درصد از تغییرات متغیر نگرش به تقلب را تبیین کنند و دو متغیر ارزشیابی تبحری­محور و عملکردی­محور می­توانند نگرش مثبت به تقلب را پیش­بینی کنند. تکوین فنی برنامه درسی و بازنگری در اجرای برنامه درسی از ضرورت­های نظام آموزشی در جهت پرورش صداقت و پرهیز از تقلب دانش­آموزان قلمداد شده است.